Wynalazcą polipropylenu (PP) został w 1954 r. włoski chemik Giulio Natta. Komercyjną produkcję tego tworzywa (pod nazwą Moplen) uruchomiła w 1957 r. firma Montedison. Polipropylen (PP) charakteryzuje się łatwą przetwarzalnością, niską gęstością oraz relatywnie niższą cena w porównaniu z innymi polimerami.

Głównymi producentami polipropylenu w Europie są firmy: Basell, Borealis, Total, Sabic, od niedawna (po przejęciu aktywów od Dow Chemical w 2011 r.) również Braskem.

Polipropylen można podzielić na trzy podstawowe grupy:

• Homopolimery (hPP) wykazujące dużą sztywność.
• Kopolimery (cPP) o podwyższonej udarności, również w niskich temperaturach.
• Kopolimery typu random (raco PP) łączące wysoką przezroczystość i dobrą udarność.

Jakość poszczególnych gatunkówpolipropylenu podlega stałemu ulepszaniu, co nie zmieni się również w najbliższej przyszłości. Rozwój technologii doprowadził w ostatnich latach do opracowania gatunków o podwyższonej sztywności, czystości i przezroczystości, które w niektórych zastosowaniach wypierają z rynku tworzywo ABS i polistyren.

Kolejną cechąpolipropylenu jest doskonała odporność chemiczna na działanie wielu rozpuszczalników, kwasów i zasad.

Polipropylen znajduje wiele zastosowań, ale cechą wyróżniającą jest możliwość produkcji zawiasów, wykorzystywanych w zamknięciach opakowań oraz pudełkach płyt CD/DVD.

Polipropylen można poddawać obróbce niemal wszystkimi technikami dostępnymi w przetwórstwie tworzyw.

Główne zastosowania polipropylenu:

• Opakowania spożywcze: kubki, tacki, opakowania typu clamshell.
• Wytłaczanie włókien.
• Meble: stoły i krzesła ogrodowe.
• Art. gosp. domowego: pojemniki.
• Opakowania przemysłowe: butelki na detergenty, wiadra.
• Nakrętki i zamknięcia.